معلم پیانو

دومین کاری که از یثربی خواندم، همین «معلم پیانو» بود. آغاز داستان گیرایی‌ای داشت که باعث شد جذبش شوم، متن داستان هم باعث شد یک نفس بخوانمش. اما پایان‌بندی ضعیفی داشت. نویسنده کار را سریع جمع کرده بود و اتفاقات بی‌خودی جادویی بودند، البته شاید مشکل از من هم باشد که اتفاقات ماورائی در رمان فارسی را برنمی‌تابم.

نمی‌توانم بگویم ارزش خواندن نداشت که داشت. داستان جالبی بود و از بعد روانشناسی در آن به خوبی استفاده شده بود.

زمان خوبی هم این کتاب را خواندم: وسط جنگ، خسته، در تلاش برای حواس‌پرتی.

از «من آناکارنینا نیستم» دوست‌داشتنی‌تر بود.